Einde Defensie
De andere kant van de slagboom
Een raar gevoel, de slagbomen zie ik in mijn buitenspiegel voor de laatste keer achter mij neerdalen. Ik rijd naar huis als burger na 12 jaar defensie te hebben gediend als militair. Nu ben ik geen beschermer meer van het volk, diep van binnen voelen militairen zich zo, en dat geeft een identiteit.
Als jonge kerel wist ik maar weinig van Defensie. Ik had een beeld van soldaten met spierballen, stoere geweren en sterke discipline. Veel van Defensie gebeurt achter de schermen en als burger is het lastig om een volledig beeld te krijgen.
Blotebillengezicht
18 jaar oud, uit huis gaan en op een slaapzaal terecht komen met een groep mannen waarmee je dag en nacht afziet tot het snot je voor de ogen staat. Klinkt als een ideaal uitje voor volwassen worden toch?
Wanneer je jezelf soldaat mag noemen, ben je door een proces gegaan. Met jezelf, maar ook met de maten om je heen.
Het was nog maar net begonnen maar volwassen werd ik, en hoe.
Iets doen wat je graag wil is makkelijk maar continue dingen doen die ik niet leuk vind? Of voelen dat jou resultaten worden gewogen in een groep. Ook was het wennen om mijn gemaakte keuzes iedere keer te verantwoorden.
Er zijn natuurlijk moeilijke tijden geweest en juist deze tijden gaven later weer verbinding met elkaar. Ik kreeg zelfvertrouwen, leerde leiding geven, groepsbelang creëren, zo nodig impopulaire beslissingen nemen en heb geleerd dat als het gevoel van ‘niet meer kunnen’ om de hoek komt kijken, het eigenlijk nog maar net begint.
“Ik merk nu ik in de auto over nadenk dat ik meer gas ga geven en dat geeft aan dat het mij onderhuids best wel wat doet”
Dankbaar
Stuk voor stuk prachtige aspecten van het militaire leven. Ik sloot vriendschappen met karakters die ik in een normaal leven waarschijnlijk uit de weg zou zijn gegaan. Waar in het leven moet je zo samenwerken als op een militaire missie? Ik heb dit nu met jullie gedaan en dat maakt me nederig en ontzettend dankbaar. Dank, dank jullie!
De tijd is aangebroken om een nieuwe missie aan te gaan, dit keer met mijn gezin.
Also published on Medium.
Gerrit, 12 jaar geleden lagen we samen op die kamer. Yep, samen het snot voor de ogen daar gezien en meer. Mooi dat ik je vorige week nog gesproken heb. Nogmaals veel succes met de familie en je reis!!! Ik ga je ongetwijfeld nog eens zien!!! En anders wel horen. Krijger, lichtingsgenoot, collega em’er , oude buddy en vriend het ga je goed!!!
Dankjewel Roy, mooie tijden met mooie herinneringen
.
Mooi om te lezen Gerrit !
Kan me voorstellen dat het je wat doet na 12 jaar afscheid te nemen van het leger je maatjes !Wens jou Irma en de kids sterkte en Gods zegen voor een nieuwe toekomst zo ver van het vertrouwde Zeeland , je familie en al jullie vrienden. Ik zie uit naar jullie berichten uit dat verre Afrika !! Liefs Ella v. Doorn
Leuk Ella dat je ons volgt en steunt, het is een maf gevoel om militair-af te zijn, werk geeft toch identiteit en dat is nu veranderd.