Vandaag gingen we op pad en klommen we de ladder van armoede af.
We verfden stof, maakten de Zeeuwse bolus van Kameroen klaar en waren te gast in een familie die leeft rond de armoede grens.
1 op de 3 mensen in Kameroen (8 miljoen mensen) leeft van minder dan 2 dollar per dag.
Hoe ziet dat er uit in het dagelijkse leven? Weet ik wel wat armoede is?
Is het gebrek aan een huis, aan gezondheidszorg, aan spullen, aan eten..
Armoede volgens 60.000 mensen uit 60 landen
Interessant is, als je mensen over de hele wereld vraagt ‘wat is armoede’, ze het op veel verschillende manieren definiëren.
‘Als een cirkel waar je niet uit kunt’
‘Vol van schaamte zijn’
‘Genegeerd worden’
‘Iets zijn waar de maatschappij eigenlijk van af wil’
‘Je vernederd voelen’
‘Geen stem hebben’
‘Een gebrek aan waardigheid, minderwaardig voelen’
‘Het idee hebben dat je geen deel van de maatschappij uitmaakt of kunt zijn’
Ze geven ook wel materialistische dingen aan, maar veel meer wordt het omschreven als een psychologisch en sociaal effect.
In de eerste instantie zien we als nieuwkomers in deze cultuur alleen het topje van de culturele ijsberg. Dat is alles wat zichtbaar is.
Nu we wat langer met plaatselijke bevolking hebben opgetrokken, zien we meer van de dieperliggende cultuurwaarden.
De armoede en rijkdom die we vandaag hebben gezien heeft diepe indruk gemaakt.
We verfden stof (Batik) bij een schooljuf, maakten Miondo, de Kameroense bolus bij Mama Adèle die een heel klein handeltje langs de kant van de weg heeft.
Miondo is een kleverige streng van gekookte cassave wortel. Waar je het in een paar minuten opeet, duurt het maken dagen. Na het koken heeft het weinig kleur en smaak, een stevige kleverige textuur en bijna geen voedingswaarde. Je haalt het uit het bananenblad, rolt hem om je vinger en legt het verse bolussen op je bord voordat je het eet met vlees of vis en een groente saus. Na zoveel werk, smaakte het heerlijk!
Deze middag ontmoeten we Papa, zijn vrouw en een aantal van hun kinderen en kleinkinderen.
Zijn vrouw heeft een staaroperatie aan boord gekregen.
Ze lieten ons een paar dingen doen van wat zij dagelijks doen.
Suikerpinda’s maken, water putten wat we op ons hoofd terugdroegen naar het huis van onze gastheer en we wasten kleding met de hand.
Terwijl op de achtergrond ‘If you know how to live in a dream” uit de radio klinkt, verteld Papa over zijn leven. Hoe hij een huis had, eruit gestuurd werd omdat er iets anders gebouwd moest worden. Met de belofte op een goede woonplaats, is hij 18 jaar geleden terechtgekomen in de armoede waarin ze nu leven. Wel een tinnen dak boven hun hoofd maar tegelijk dagen waarin ze geen eten kunnen kopen. Hij verteld over de dingen die hij zoekt in een aanstaande man voor een van zijn vijf dochters. Ik probeer de volgorde te herinneren. Als eerste noemde hij l’amour, de liefde. Daarna geduld, zelfbeheersing, vriendelijkheid, bescheidenheid en een man die God eert. Wat ze doen als het ’s avonds donker wordt? Voordat het donker wordt lezen ze uit de bijbel, daarna gaan ze naar bed en hebben tijd om te denken en praten over wat ze gelezen hebben en kijken hoe ze het kunnen toepassen in hun dagelijks leven.
We voelden niet zomaar een fatalistische berusting in hun lot maar proefden uit Papa’s woorden wijsheid, echtheid en rijkdom.
‘Hoe vindt u het om mensen van buiten uw cultuur te ontmoeten?’ Vroegen we hem.
Zijn ogen glimmen als hij antwoordt. ‘Ik heb nooit de kans gekregen om naar Nederland te gaan, of naar de USA of de UK. Daar had ik het geld niet voor. Ik kon jou niet bezoeken, noch had ik geld om jullie uit te nodigen bij me thuis. En nu brengt God jullie hier. En mag ik jullie ontvangen als mijn gasten. Dat is een zegen. You came to me, as a blessing from God.’
Nu ik dit opschrijf, besef ik dat ik iets vergeten ben. Als ik ze nog een keer ontmoet vraag ik het ‘wat is armoede volgens u?’
Also published on Medium.
Prachtige en waardevolle ontmoetingen! Die vergeet je nooit meer.