Een dag uit het leven..

Dat Gertjan beveiligingsmanager is, 5 dagen in de week werkt en dag en nacht oproepbaar is, is voor de meesten wel duidelijk.

Maar ‘wat doe jij nou eigenlijk?’ vragen veel mensen.

Kort gezegd ben ik veel met de kinderen, verricht ik hand-en-spandiensten en breng ik geregeld tijd met patiënten door.

Zo’n vier tot tien uur in de week ben ik in de ruilwinkel. En zo’n zelfde aantal uren in de kapsalon. Er is al een tijd geen vaste kapster aan boord en daarom krijg ik de kans om zo’n 3 tot 15 mensen per week te knippen. Op manicure Monday geef ik handmassages in het ziekenhuis aan de vrouwelijke patiënten. En om het Nederlands van onze kinderen op niveau te houden, geef ik hen twee keer per week les.

Ik pas een ochtend in de week op een groepje peutertjes wat hun moeders de gelegenheid geeft om te werken. Dit gebeurt ook andersom en zo kreeg ik de laatste maanden kans om eens met de diëtiste mee te lopen om meer te leren over voeding en herstel van de patiënten.

Af en toe zit ik een uurtje bij karateles als supervisie en bij de zwemlessen. Beide zijn aan boord maar wees gerust, we kunnen er ook af en sinds kort neem ik de meisjes één keer per week mee in de taxi voor muziekles in het Frans culturele centrum.

Dan zijn er nog de wekelijkse bijeenkomsten als maandagochtend meeting voor alle wetenswaardigheden, het woensdagse medisch college waarin we horen van een specialist en de community meeting op donderdagavond. Na de zondagse dienst volgt de Dutchie night met koffie drinken en keuvelen voor de Nederlanders. En dan hebben we nog de twee wekelijkse brandoefening waarbij we allemaal een uurtje van boord moeten en in de zon mogen staan.. Krijgen we onze vitamine-D ook weer binnen.

Mijn hobby? Bakken! De keuken die er speciaal voor ons is met potten, pannen, kooktoestellen en ovens is dus favoriet. De lekkerste broden, koekjes en cakes bak ik toch zelf. Vraag maar aan de rest..

’s Maandagsmiddags komen we met een groep moeders bij elkaar voor een bijbel-, /boekstudie over het moederschap. Alle verschillende culturen en opvoedstijlen bij elkaar geeft een interessante dynamiek en het praten erover meer wederzijds begrip. Het schip is toch een soort glazen kooi waarin je veel van elkaar hoort en ziet.

In de wasserette aan boord voor 450 mensen, is wassen een schematische activiteit en dit neemt al gauw een paar uur per week in beslag. Lang niet slecht als je het vergelijkt met wassen met de hand toch? Voor mij zit op de bleek leggen er echter niet bij, hoe fijn het zonnetje ook schijnt. “We zijn geen uitdragerswinkel” aldus de kapitein. Dus de was gaat in de droger.

Mijn dag is trouwens al geslaagd als ik eerder dan de kinderen wakker wordt en even buiten op het dek kan zitten met een kopje koffie. In de stilte en koelte, over het water turend terwijl de zon langzaam op komt. Overdag, tussen negen en vijf is het vaak te warm om zomaar in de volle zon te vertoeven, zo’n 32–35 graden is vrij gewoon.

Nog even en ons uitzicht is helemaal anders. Dan zijn we op volle zee en zien we alleen water zover het oog rijkt. En bij aankomst in Las Palmas, waar het schip in droogdok gaat, verhuizen we naar een andere hut.

Also published on Medium.