Jullie gingen toch naar Afrika?

Amerika… Las Palmas… Jullie gingen toch naar Afrika?

Verwarrend? We weten het.
Het liefst vertellen we bijzondere verhalen uit Kameroen.
Maar herken je dit; je staat in de keuken om een taart te bakken
en halverwege kom je er achter dat je niet alles in huis hebt.
Hmmm.. had ik nu vooraf alle ingrediënten maar verzameld.

Daarvoor is deze voorbereidingstijd.
Kijken of we alle belangrijke ingrediënten hebben voor onze taak.

De tijd in Texas zit er bijna op

Week 1 was gevuld met les in EHBO, Brandpreventie en Reddingstechnieken op het schip.
De 4 opvolgende weken, ging Yeva naar Kids On Boarding met de 8 andere kinderen die ook aan boord gaan.
De eerste woorden engels zijn geleerd en de basis voor vriendschappen gelegd.
Wij zaten in een klas met 30 anderen die tegelijk met ons aan boord gaan voor langere tijd (+10 mnd)
We vormen de long-term-crew en het is mooi om elkaar al beter te kennen.

Waarom in Texas?
Een groot anker, Langs Highway 110 siert de oprit van het terrein van Mercy Ships. In de wijde omtrek is geen water te bekennen.
Hier is het Internationale Support Centrum. Het hoofdkantoor van de organisatie.
Hoe iemand ooit een visie kreeg om met schepen te varen naar de armste landen is een bijzonder verhaal. Net zoals het verhaal over hoe ze dit terrein hebben kunnen krijgen.
We konden de leiders spreken en hen bevragen. Een grote reden om hier te zijn, is om kennis te maken met mensen waar we de komende jaren veel contact mee hebben vanaf het schip.

Met elkaar opgesloten in een meterkast
Een grote uitdaging, leven op een schip met 450 anderen. Mensen van veel verschillende nationaliteiten. Al die verschillende culturen en omgangsvormen. Hoe gaat dit passen?
We hadden veel tijd om na te denken over onze motieven, hoe we ontwikkeld zijn door onze cultuur en jeugd, en wat dat zegt over hoe je in relatie staat met anderen. We hebben veel geleerd over wereld culturen, de visie en missie en de manier waarop Mercy Ships werkt.
Dat het wel eens zal botsen in deze badkuip, kunnen we wel stellen. Maar allé, dat geeft dan weer kansen om te groeien. Het avontuur voor Irma en mij om beter op elkaar te kunnen bouwen wordt ook een gave uitdaging in ons meterkast huisje.
Eigenlijk een win-win situatie dus 🙂

Jongens nog aan toe, houdt die vakantie niet op?
Woensdag vliegen we naar Gran Canaria.
De Africa Mercy ligt hier in onderhoud en heeft een aantal updates gehad.
Wij hebben daar tijd hebben om onze cabine in te richten, te werken en het schip te leren kennen.
Rond 4 augustus varen we naar Kameroen. Daar aangekomen gaat alles in volle vaart aan de gang.
Het grootste deel van de screening is gedaan in de voorgaande maanden. De eerste operaties zijn daarom al gepland.

Onze Nanny’s
Voor Rane en Espe was er geen dagprogramma zoals voor Yeva.
Voor hen moesten we zelf een nanny mee nemen.
Maar wie is er nu bereid om naar een ander continent te vliegen en een maand lang op vreemde kinderen te passen,
in een bloedheet klimaat en daar niks voor te ontvangen?
Dit is knotsgek in gedachten van velen maar in werkelijkheid een daad van liefde.
Dick en Nettie wilden dit graag doen en dat vinden we heel bijzonder!
Nu wij Texas verlaten, trekken deze globetrotters nog even door het zuiden van de USA om “de Amerikaan” eens goed te leren kennen.

Groeten uit Blubber Texas

Terug naar de Website

Also published on Medium.