Een flinke bos hout op je hoofd.
3000 km asfalt en hobbelwegen laten me een gezicht van Guinee zien. Buiten de hoofdstad Conakry wordt het leven een stuk simpeler maar ook ruiger. Geen rechte paden geen rechte bosjes alleen de ruggen van de mensen zijn recht. Van al het sjouwen van spullen op hun hoofd. Ik heb bossen met hout, boomstammen, jerrycans met water, bananentrossen, manden met houtskool en een naaimachine op het hoofd van mensen gezien. En dan geen kruidvat naaimachine maar een oude Singer uit overgroot oma’s tijd. Alles perfect balancerend op hoofden van kinderen en ouders.
De kinderen hebben nu vakantie van school en dat betekent meehelpen in het gezin. s’ Morgens zie je complete gezinnen naar het land lopen om te gaan werken. Eten meenemen hoeft niet, wat mais of mango’s vinden ze onderweg wel.
Papa is sterk mama doet al het werk.
De mama’s van dit land worden van klein af aan meegenomen in wat er in de toekomst voor hun te wachten staat. Van ’s ochtends tot ’s avonds rijst stampen, water uit de put halen, pap maken, de was met de hand schrobben en uitleggen in het gras. Baby op de rug en op naar het land. Hout kappen voor het vuur, terug lopen naar huis, kip slachten, eten koken, de hut aan de kant maken, en lief glimlachen naar je man. Alles wat op een dag gedaan wordt is functioneel en maakt het leven hip gezegd ‘zelf voorzienend’.
De mannen werken ook op het land maar het gezin draaiend houden is de taak voor de vrouw. Die stuurt er soms ook op aan om een tweede vrouw te trouwen om zo het werk te verdelen. Iets wat vreemd in de oren klinkt.
Hulp in eigen land.
Hulp in deze regio kan grote invloed hebben, positief en negatief. Als er besloten wordt gratis rijst uit te gaan delen dan zit de helft van het binnenland zonder werk en inkomen.
Goed vragen wat gemeenschappen hier nodig hebben in de ontwikkeling is erg belangrijk. Een heel groot project heeft in Guinee gratis straat lantaarnpalen geleverd die werken op zonnepanelen. Een project om wellicht straten veiliger te maken. Helaas werden zowel het maken als installeren uitgevoerd door mensen uit het buitenland, zo is er geen lokale ontwikkeling, geen nieuwe banen, geen kennisoverdracht, en het biedt geen uitkomst voor de bevolking om van die zonne-energie te genieten in hun huisjes met een lamp.
In Kissidougou een betere belverbinding dan in Hulst.
Ik zit nu naast een snel stromende rivier. Het is regenseizoen en overal ontstaan kleine stroompjes en watervallen. Het land is prachtig en heeft veel bodemschatten, 40% van alle aluminium (of was het nou alumilililium) komt uit Guinea.
Dagebedanktzijtdatwitde.
We worden nadrukkelijk bedankt door alle mensen die we bezoeken. Het is dan best een eer om namens zo’n grote organisatie door het land te gaan en deze dankbetuigingen in ontvangst te nemen. We laten een filmpje zien op de Ipad over het werk van Mercy Ships en we praten over samenwerking en een goede locatie voor patiënt selectie in hun stad, we vragen het nieuws zo goed mogelijk te verspreiden in hun district via mond op mond en radio.
Dit jaar is het ook gelukt met sponsoring van Orange (Afrika’s nummer 1 telefoon netwerk) om sms en voice berichten te versturen met een bericht per regio. In bijna elk dorp hoe klein ook is er wel verbinding. Zo hopen we steeds beter de allerarmste en moeilijk bereikbare patiënten te vinden.
Even alleen.
Ik, Gertjan, ben een paar weken alleen in Guinee terwijl Irma en de kinderen even in Nederland zijn. Het weer alleen zijn, voelt even heerlijk. Met een team bereiden we de komst van het schip zo goed mogelijk voor. Ik krijg tijdens de lange ritten goed de tijd om na te denken over het afgelopen jaar en het komende jaar. Tijdens deze rondrit zijn we heel erg vaak afhankelijk geweest van omstandigheden en mensen. Alles is kort op elkaar gepland en moet dus allemaal meezitten om het te halen; omgevallen bruggen, protesten in steden en in één dag een gouverneur, ziekenhuis directeur, politie, gendarmerie, directeur van patiënt selectie lokatie, lokale vertalers spreken en afspraken maken loopt elke keer uit op een klein wonder. Het leert me minder op mijn eigen kunnen te leunen maar te genieten hoe alles als een symphony in elkaar valt.
Nederlanders!
In Guinee zitten verassend veel Nederlanders in verschillende hulporganisaties. We verblijven in hun gasthuizen op onze route en maakten zo ook kennis met hun werk en ervaring. Een lokaal ziekenhuis diep in Guinea probeert langzaam uit te breiden met kleine dorp ziekenhuizen en een school voor verpleegkundige waar een zeer getalenteerde (creatieve) chirurg opereert. Alles wordt gerund door mensen die goed geld hadden kunnen verdienen maar kiezen om deze mensen bij te staan. Er is veel tijd voor contact met de patiënten, veel jongens met beenbreuken van een motorongeluk liggen hier maar ook mensen die na jarenlang met een infectie te hebben gelopen eindelijk goede hulp zoeken. Sommige behandelingen worden vergoed door grote hulp programma’s maar ook als iemand de operatie echt niet kan betalen kunnen ze na goed onderzoek een eigen fonds aanspreken. Toch loopt het ziekenhuis nu compleet onafhankelijk en naast constructie van gebouwen en zonnepanelen kan de westerse helpende hand langzaam los gaan laten. Een prachtig voorbeeld van langdurige ontwikkeling.
Slaaf.
De laatste lokatie van onze trip door het land was aan de rivier de Niger, op deze plek werden duizenden slaven op de boot gezet. de plek wordt niet onderhouden en het museum niet in leven gehouden. het oude koloniale gebouw en de gangen naar de rivier spreken nog wel. de oude bomen langs de oever hebben gek genoeg alles kunnen zien, toen en nu. volgens statistieken zijn er nu 40miljoen mensen die in slavernij leven, meer dan ooit. de wereldbevolking is ook enorm gegroeid en de slavernij is daarin meegegroeid. moreel verandert er dus weinig met de mens.
Ebola.
Guinea is een land dat in 2014 werdt geteisterd door Ebola. Veel dokters zijn daardoor overleden of hebben het land verlaten. Guinea kan een medische boost gebruiken en ze zijn dan ook heel erg blij dat we komen helpen.
Er is nu al maanden lang een Mercy Ships team aan het werk dat connecties legt en afspraken maakt met bijv. de minister van gezondheidszorg. Een enorme klus voor een klein team om alles in gang te zetten voordat het schip aanmeert. Met iemand van dit team en 2 lokale vertalers ben ik het land door gegaan om locaties te vinden waar we patiënten kunnen screenen.
Also published on Medium.
Bedankt voor het verhaal, interessant om te lezen. Succes met jullie werk daar en Gods zegen.